Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 lipca 2017 r. (0111-KDIB1-2.4010.91.2017.1.MM ) uznał, że w przypadku, gdy podatnik wystąpi do organu egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną.
Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że postępowanie egzekucyjne mające za przedmiot sporną Wierzytelność zostało zawieszone postanowieniem komornika wobec ustalenia, że dłużnik nie posiadał zdolności procesowej z uwagi na brak organu uprawnionego do reprezentacji. Postanowieniem z 30 marca 2016 r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne. Podstawą umorzenia, jak wynika z wniosku, był art. 823 KPC. Przepis ten (w brzmieniu na dzień 30 marca 2016 r. – dzień wydania postanowienia u umorzeniu postępowania), stanowił, że postępowanie egzekucyjne umarza się z mocy samego prawa, jeżeli wierzyciel w ciągu roku nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażądał podjęcia zawieszonego postępowania. Termin powyższy biegnie od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej, a w razie zawieszenia postępowania – od ustania przyczyny zawieszenia.
Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na wskazanej podstawie (art. 823 KPC) zostało wydane, co zauważył we wniosku sam Wnioskodawca, z przyczyn formalnych. Ani z postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, ani z wcześniej wydanego postanowienia o zawieszeniu tego postępowania, nie wynika, że dłużnik nie posiada majątku, z którego mogłaby być egzekwowana Wierzytelność. Jak wskazano zaś wyżej, warunkiem koniecznym dla udokumentowania nieściągalności wierzytelności, a w konsekwencji dla możliwości zaliczenia takiej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, jest m.in. to, aby treść postanowienia nie pozostawiała wątpliwości co do braku majątku, z którego może być zaspokojona egzekwowana wierzytelność. Tylko postanowienie, z którego jednoznacznie wynika brak majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności może zostać uznane za postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1.
Z powyższych względów nie sposób uznać za postanowienie o nieściągalności opisanego we wniosku postanowienia komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 823 KPC.
Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym może on uznać wskazane we wniosku postanowienie o umorzeniu egzekucji za postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 updop, a tym samym Wierzytelność za wierzytelność, której nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 updop jest zatem nieprawidłowe.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szczegoly-interpretacji-indywidualnej.xhtml?dokumentId=510303&poziomDostepu=PUB&indexAccordionPanel=-1#tresc
Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje w aktualnościach były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.
