Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 lipca 2017 r. (I FSK 2240/15) orzekł, że dokonując wykładni art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 u.p.t.u., Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla określenia zakresu znaczeniowego tego przepisu należy odnieść się do pojęć: właściwy i niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Wskazał, że według słownikowych definicji, "właściwy" to: taki, jaki być powinien, spełniający konieczne warunki, odpowiedni, stosowny, należyty, charakterystyczny, typowy, natomiast "niezbędny" oznacza coś, co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy, zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. I właśnie w taki sposób należy interpretować zawarte w art. 43 ust. 13 u.p.t.u. sformułowanie "(...) jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41".

Skoro za usługę niezbędną w rozumieniu art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. należy rozumieć taką, bez której podjęcie danej decyzji ubezpieczeniowej nie jest możliwe, to nie ulega żadnej wątpliwości, że - w niniejszej sprawie - nabywane przez skarżącą usługi w zakresie wsparcia zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym oraz wsparcia aktuariatu, obejmujące czynności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji, mają wprawdzie charakter kompleksowy i stanowią odrębną całość, ale nie są "właściwe i niezbędne" do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.
Brak niezbędności nabywanych przez Spółkę usług przejawia się również w tym, że jej klient może równie dobrze przystąpić do umowy ubezpieczenia w sytuacji, gdy Spółka z nich nie korzysta.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji, stwierdzić należy, że Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanych w zarzutach skargi kasacyjnej przepisów art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u., a dokonując ich prawidłowej wykładni – zasadnie ocenił, że usługa opisana przez skarżącą Spółkę nie jest ani usługą ubezpieczeniową, ani pośrednictwa w usłudze ubezpieczenia, ani stanowi elementu tych usług, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Dla takiej konstatacji nie było natomiast konieczne posiłkowanie się przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej ani Kodeksu cywilnego.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 P.p.s.a.

Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D1B061DCDA

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje w aktualnościach były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.