Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł”.

Z godnie z art. 21 ust. 14 ww. ustawy – zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których:
- miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
- a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4”.

Warunki zwolnienia w odniesieniu do dodatku mieszkaniowego są określone w obu wyżej wskazanych przepisach, dlatego treść tych przepisów należy rozpatrywać łącznie.
Co do pierwszej przesłanki, dodatek mieszkaniowy jest wypłacany pracownikowi tylko, wówczas kiedy przebywa on na oddelegowaniu, które zawsze ma miejsce poza granicami Polski. Miejsce zamieszkania oddelegowanych pracowników co do zasady znajduje się w Polsce.
Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z dnia 29 września 2016 r. (IBPB-2-2/4511-731/16-1/NG) uznała, że obowiązki pracowników związane z realizacją Usług wykonywane są poza miejscem ich stałego zamieszkania.
Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pracownik nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. To zaś oznacza, że w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione obie przesłanki warunkujące możliwość zwolnienia z opodatkowania do wysokości 500 zł wypłacanego przez Wnioskodawcę jego pracownikom dodatku mieszkaniowego w związku z oddelegowaniem ich do pracy poza granicami kraju.

Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szczegoly-interpretacji-indywidualnej.xhtml?dokumentId=486844&indexAccordionPanel=-1#tresc

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje w aktualnościach były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.